Dünyadaki kaynaklar azaldıkça, doğal kaynaklara olan ihtiyaç katlanarak artıyor. Doğal olarak, insanlar bu ihtiyaçlarını karşılamak için uzaya bakarlar. Birçok bilim adamı, asteroitlerin altın, demir, nikel, alüminyum gibi her türlü değerli mineralleri ve doğal kaynakları ve ayrıca mikro elektronikte kullanılan bazı eser elementleri içerdiği konusunda hemfikirdir. Bu kaynakları insanlığın yararına kullanabilmek ihtiyatlı olacaktır. Bu nedenle, uzay madenciliği her zamankinden daha önemli hale gelebilir. Peki bu metalleri bu uzaklardaki asteroitlerden nasıl elde ederiz?
Belki de en iyi yol, uzay kayalarını Dünya’ya getirmektir. Gezegenimiz hala erimişken, neredeyse tüm ağır metaller çekirdeğe battı, bu da ulaşılması oldukça zor. Altın, çinko, platin ve diğer değerli metallerin erişilebilir damarları, bunun yerine daha sonra Dünya yüzeyindeki asteroid etkilerinden geldi. Bu asteroitler neredeyse gezegenlerin parçalanmış kalıntılarıdır, ancak daha büyük gezegensel kuzenleriyle aynı element karışımlarının hepsini içerirler. Ve bunu elde etmek için çekirdeklerini kazmak zorunda değilsiniz.
Ancak asteroitlerle ilgili temel sorun, çok uzakta olmalarıdır. Sadece uzayda (“yakın” -Dünya asteroitleri için bile on milyonlarca mil) değil, aynı zamanda hızda da. Ortalama bir asteroitle buluşmak için roketin hızını saniyede 3.4 mil (5,5 km/s) daha değiştirmesi gerekir. Ve asteroit çıkarıldıktan sonra, asteroit araştırmacıları zor bir seçimle karşı karşıya kalacaklardı: Cevheri tam orada asteroit üzerinde rafine etmeye çalışabilirler, bu da tüm bir rafineri tesisi kurmayı veya ham cevheri Dünya’ya geri göndermeyi gerektirecektir. dahil olacak tüm atıklar.
Öyleyse uzaktaki bir asteroidi kazmak yerine, asteroidi Dünya’ya geri getirmeye ne dersiniz? NASA‘nın talihsiz Asteroid Yönlendirme Misyonu (ARM) tam da bunu yapma girişimiydi. Görevin amacı, yakındaki bir asteroitten 4 metrelik bir kaya parçası almak ve onu boş zamanlarımızda inceleyebileceğimiz cislunar uzaya (Dünya ve Ay’ın yörüngeleri arasında) geri göndermekti. Kayayı hareket ettirmek için ARM, güneş panelleri güneş ışığını emerek ve onu elektriğe dönüştürerek, güneş enerjisiyle elektrik tahrikini kullanacak. Bu elektrik de bir iyon motoruna güç sağlayacaktı. Hızlı olmayacaktı ama verimli olacaktı ve sonunda işi bitirecekti. Aslında, yakın zamanda yapılan bir araştırma, çapı 6.6 ila 66 fit (2 ila 20 metre) arasında değişen ve saniyede 1.640 fitten (500 m) daha az bir hızda Dünya’ya yakın yörüngeye getirilebilecek bir düzine potansiyel asteroit buldu. /s). Ve ARM için hazırlanan güneş enerjisiyle çalışan elektrik tahrik planları, biraz zaman alacak olsa da, bunu mükemmel bir şekilde yapabilirdi.
Bir asteroit Dünya’ya yakın uzayda olduğunda, asteroit madenciliğinin zorluklarının çoğu önemli ölçüde azalır. Tabii ki, bir cislunar asteroidi üzerinde çalışmak çok daha kolay ve farklı madencilik stratejilerini test etmek çok daha kolay olurdu. Ek olarak, kaynaklarını Dünya’ya geri getirmek çok daha kolay olurdu. Dünyadaki kaynaklar azaldıkça, daha fazla mühendis ve şirket uzay madenciliği için yeni çözümler bulmaya çalışıyor. Belki 30 yıl sonra uzay madenciliği kavramı herkes için sıradan bir gerçeklik olacak.
Add Comment